woensdag 27 maart 2013

It's so fluffy


“Oh, It’s so fluffy,” kirde ze en streelde het kleine pluchen beertje. Chris rolde even met zijn ogen, maar keek haar dan weer liefdevol aan. Ze was beeldschoon en keek altijd vol verwondering naar de dingen. Hij kende haar nog maar drie maanden, maar hij wist dat ze de ware voor hem was. In drie maanden tijd was hij zoveel veranderd, allemaal dankzij haar. Hij zag haar nog zo staan…

Hij haastte zich naar perron 7. Verdorie, hij was 10 minuten te laat, gelukkig kon hij op de NMBS rekenen: vertraging van 15 min. Katrien had hem ook zo lang bezig gehouden. Hij had gezegd dat hij dat meisje enkel moest afhalen aan het station. Katrien was een lief en mooi meisje, maar ze kon zo jaloers zijn. Een Erasmus studente, het zal wel weer zo’n wereldverbeteraarster zijn, zo een slons in tweedehandskleren. Hij zag haar wel graag, zijn Katrien.
Met grote passen liep hij de roltrap op en nam niet de moeite om te blijven staan.
Boven gekomen zag hij dat de trein al was aangekomen, verdorie hij was echt te laat. Hij keek in het rond en daar stond ze: blond golvend haar, reebokogen en een sensuele rode mond. Ze droeg een bruine baret, een bruine gecentreerde jas en bruine suède handschoenen. Naast haar stond langs beide kanten een donkere koffer. Het was alsof ze uit een Fred Astaire-film was gestapt. Ze sloeg haar ogen op en keek recht in de zijne. Hij voelde zich rood worden tot in zijn haarwortels. Ze had hem betoverd. De gentleman kwam spontaan in hem boven. Zo’n meisje vroeg gewoon om etiquette.
‘Mindy?’ vroeg hij.
‘Yes,’ antwoordde ze ietwat verlegen en knipperde met haar ogen.
‘Hey, I’m Chris,’ hij stak zijn hand uit en voelde het zachte suède van haar handschoen.
‘Euhm… shall I… euhm… take you’re… dinges…?’ stotterde hij en wees naar de koffers.
‘Ow, sure, thank you,’ zei ze met een glimlach.
Hij nam de twee loodzware koffers.
‘You may follow me.’

Mindy zou een jaar bij hen logeren als uitwisselingsstudente. Ze kwam uit Plymouth en studeerde verpleegkunde. Eerlijk gezegd had hij er niet veel zin in, een jaar met een Engelse in huis, maar hij veranderde snel van mening. Eenmaal thuisgekomen, waren zijn ouders direct helemaal weg van haar. Vooral omdat ze naar dezelfde muziek luisterde zoals zij. Etta James, Ella Fritzgerald, Chet Baker, the Andrew Sisters… ze passeerden allemaal de revue. Beetje bij beetje veroverde ze ook zijn hart. Na een maand kocht hij zijn eerste retrokostuum en niet veel later begon hij danslessen te volgen. Allemaal voor haar. Katrien had het niet zo fijn gevonden. Hij had geprobeerd haar te overtuigen om mee te dansen, maar ze wou niet. Hij zou gewoon een les meegaan om haar wat te helpen met de inschrijving en zo. Een les, werden er twee en ondertussen waren het er al 8.  Als je hen nu zag lopen, waren het precies Fred en Ginger. Enkel de danspasjes waren nog stuntelig, hoewel ze veel geduld had en hem zoveel mogelijk hielp.

Ze was al een paar weken onwel. Zijn ma had gezegd dat ze beter eens naar de dokter zou gaan. Misschien was het wel een griepje of zo dat zich in haar lijf aan het nestelen was. Vorige week had ze dan uiteindelijk bloed laten trekken bij zijn huisarts. Nu zaten ze  in de wachtzaal van de dokter te wachten op het resultaat. Ze zat met het beertje te spelen dat hij gisteren voor haar op de kermis geschoten had. Ze zag er ontspannen uit. Zelf was hij doodsbenauwd al liet hij het niet merken. Stel dat ze een of ander ongeneeslijke ziekte had. Hij wist nu al dat hij niet meer zonder haar kon. Hij voelde in zijn zak. Daar zat hij, de ring. Hij had die gisteren gekocht. Of het nu slecht nieuws of goed nieuws zou zijn, hij moest en zou met haar trouwen. Straks zouden ze naar hun favoriete restaurant gaan en daar zou hij bij het dessert op zijn knieën gaan. Hij friemelde aan zijn hoed en draaide hem rond en rond.
Tussen Katrien en hem begon het steeds slechter te gaan. Vorige week had hij er dan uiteindelijk een punt achter gezet.  Hij wilde verder met Mindy had hij gezegd. Dat was misschien niet zo tactisch geweest. Ze had een enorme scène gemaakt en was dan met gierende banden vertrokken.

‘You don’t need to be nervous,’ zei Mindy met een glimlach en ze legde haar hand op zijn knie. Mindy wist niets van Katrien. Hij durfde dit goddelijke creatuur geen pijn te doen. Hij forceerde een glimlach en keek in haar stralende ogen. Net op dat moment ging de deur open.
‘Kom maar binnen,’ zei de dokter vriendelijk.
Toen ze allebei neerzaten keek de dokter hen heel welgezind aan. Het maakte hem nog zenuwachtiger.
‘Zo miss Cole… ‘ de dokter nam een dun mapje ‘let’s have a look.’
Mindy keek naar hem en hij zag nu ook een zweem van zenuwachtigheid in haar ogen. Heel even kneep hij in haar hand.
De dokter bekeek het papier met gefronste wenkbrauwen en keek hen toen weer vriendelijk aan.
‘Nu, ik kan jullie enkel en alleen maar feliciteren.’
Chris keek de dokter vol verwarring aan.
‘Whats he’s saying?’ vroeg Mindy bezorgd.
‘Feliciteren met wat?’ vroeg Chris.
‘Met de baby.’
‘We’re gonna have a baby?!’ kirde Mindy enthousiast. Hij zag het enthousiasme in haar ogen. Zonder er ook maar bij na te denken sprong hij uit zijn stoel en knielde voor haar neer.
‘Will you marry me?’
Helemaal van haar stuk keek Mindy Chris aan. Hij zag tranen in haar ogen.
‘Yes!’ riep ze en wierp haar armen rond hem heen.

Stralend liepen ze dokterskamer uit.
‘We are going to have a baby and get maried!’ riep Mindy zo enthousiast dat iedereen in de wachtzaal naar hen keek. Ze bewonderde de ring.
Hij lachte en gaf haar een zoen op haar wang.
‘Chriiiiiiiiiiiiiiiiisssss!’ hoorde hij een bekende stem roepen. Verschrikt keek hij op. Katrien stond in de deur van de wachtkamer en keek hen woedend aan. Ze stapte naar hem toe en gaf hem een enorm harde klap in zijn gezicht.
‘You slut’ riep ze naar Mindy en ze smeet de deur met een smak dicht. Chris keek naar Mindy en zag de tranen in haar vragende reebokogen. Teder streelde hij haar wang, wreef met zijn duim de tranen weg en drukte een zachte zoen op haar lippen.
‘She’s my ex, I’m sorry…’
‘Duurt dat hier nog lang? Het is mijn beurt,’ duwde een oude vrouw hen met haar wandelstok weg.
Buiten klonk het luide geluid van krakend metaal en glasscherven die op de grond vielen. Gevolgd door een hysterisch gelach.

1 opmerking:

  1. Hey griet,
    Kwil je feliciteren met jouw Blog! Ik lees telkens met veel enthousiasme jouw verhalen. Kijk er al naar uit om van het volgende te kunnen genieten!
    Doe zo verder,
    vele grtjs van uw nichtje

    BeantwoordenVerwijderen